Geschiedenis
In de Belgische Ardenne, staat het imposant statige gebouw. Dit sanatorium, ook wel ‘Sanatorium du basil’ genoemd. Het initiatief voor de bouw van een sanatorium, kwam in 1899 van de directeur van het Bacteriologisch Laboratorium, Ernest Malvoz. Omstreeks 1900 werd er gestart met de bouw en in 1903 werden de eerste patiënten opgevangen.
De locatie op een heuvel midden in een bosrijk gebied, is niet willekeurig gekozen. Door de schone lucht en rustgevende omgeving maakt het een gunstig klimaat voor de tuberculosepatiënten om te herstellen. Tevens is het, op het zuiden gerichte hoofdgebouw, zo ontworpen dat door zijn gebogen vorm, men optimaal kan profiteren van het zonlicht. Dit had een positief effect op de behandeling. Het karakteristieke hoofdgebouw is symmetrisch opgezet met als middelpunt een toren met klok. In het westen was de medische afdeling. Op de eerste verdieping aan de achterzijde bevond zich de kantine en keuken. De was- en stookruimte waren gevestigd op begane grond met een fraai opgemetseld bakstenen schoorsteen.
Na de periode, als het hersteloord voor tuberculosepatiënten, deed het gebouw dienst als psychiatrische instelling en van 2010 tot 2013 als asielzoekerscentrum. Hierop werd het gebouw gesloten vanwege de enorme servicekosten. Sinds die tijd staat het complex te koop voor €3.000.000,-.
Ons bezoek
Hoofdstuk 5: Het verborgen verleden van de tubercolosepatiënten in het ‘Sanatorium du basil’
Vandaag staat op het programma ‘Sanatorium du basil’. Door de verhalen op internet, werden we getriggerd om deze locatie nader te onderzoeken. De geschiedenis als hersteloord voor tuberculosepatiënten, het imposante karakteristieke gebouw en de verhalen over ronddwalende geesten, maakte dit een interessante locatie om te bezoeken. Zoals voor elk gebouw geldt … hoe komen we binnen? Dat is altijd weer een grote uitdaging en wellicht ook wel het leukste om uit te zoeken. Uit de gesprekken op verschillende forums blijkt dat het nog vrij lastig blijkt om het sanatorium binnen te komen. Wellicht dat een ronddwalende geest zo gastvrij is om ons te ontvangen… je weet het niet. Eenmaal de auto geparkeerd aan de onderzijde van de heuvel, begon de klim naar boven. Na een tijdje zien we in de verte door de bomen al delen van het gebouw. Na de berg op gewandeld te hebben, waarbij we helaas hebben moeten constateren dat onze conditie verre weg van top is, kwamen we enigszins bezweet bovenop de heuvel aan. Voor het eerst zagen we het volledige gebouw met de gebogen gevel! Wat een imposant complex! Met de wetenschap dat het moeilijk is om binnen te komen, verkennen we via de tuin het sanatorium. Waar kunnen we naar binnen? Eenmaal dichterbij het gebouw zagen we al snel dat de goed gemutste geesten alle deuren en ramen open hadden gezet voor ons. Dit kwam niet overeen met de verhalen van internet dat het ontzettend moeilijk was om het gebouw binnen te treden. Was het dan in 3,5 jaar tijd zo sterk in verval geraakt? Binnen begon voor ons het avontuur om alle ruimtes te bekijken en gave foto’s te maken. Al snel bleek dat ook hier de ‘ik-sloop-alles-wat-ik-zie-tuig’ was langs geweest. Echt jammer van zo’n pand met dat verleden. Nadat we elke verdieping hadden bekeken was ons hoofddoel om in de hoogste punt van het gebouw te komen. Het karakteristieke torentje met klok. Wat nog wel gezegd dient te worden … we hoorden inderdaad af en toe geluiden uit een kamer of van de hal komen. Geluiden als dichtslaan van een deur of raam. Nu kunnen we net doen of we geesten gehoord hebben … zodat we een aantal internetverhalen kunnen bevestigen … maar daar zijn we iets te nuchter voor om dat te geloven als er ook zoiets bestaat als de wind/tocht die al deze geluiden veroorzaken. We zijn ze natuurlijk wel dankbaar dat ze voor ons de deuren hebben opengezet. Maar goed, even terug naar de realiteit. We waren op zoek naar de ingang van het torentje. Deze hadden we snel gevonden omdat tal van urbexers en het ‘ik-sloop-alles-wat-ik-zie-tuig’ ons voor waren geweest. Via smalle houten gammele trappetjes kwamen we helemaal boven in het torentje terecht. Vanuit het torentje keken we zo over de toppen van de bomen het dal in… wat een uitzicht. Missie volbracht!
Eenmaal beneden aangekomen zijn we nog in de kantine, keuken en wat bijgebouwtjes geweest. Nadat we alles gezien hadden zijn we weer via de tuin naar het zandpaadje gelopen welke ons weer naar de auto bracht. Onderweg kwamen we nog een groep Nederlandse jongeren tegen die voor het gebouw kwamen en veel kenmerken vertoonde van ‘ik-sloop-alles-wat-ik-zie-tuig’. Zonde …
Hallo,
Wat doet dit een pijn zeg om zo een mooi gebouw te zien , wat zo een een prachtige bestemming zou kunnen krijgen voor de minderjarige zwerfkinderen uit Europa en misschien zelfs Afrika.
Is het dan niet mogelijk met subsidie vanuit Brussel dit te maken? We kunnen dan A. al die arme kinderen registreren en ze B: tegelijk daar een vak leren, zodat ze goed kunnen instromen in de maatschappij. Met een beetje EU-investering kunnen de zwerf kinderen er meteen een werkgelegenheidsproject aan hebben. Er kan voorzien worden in genoeg begeleiding op elk vakgebied vanuit de (werkloze) burger. Het zou ook een prachtige tuin kunnen worden. God, ik wilde dat ik het het mocht organiseren. Wie wil mij helpen met het verkrijgen van de subsidie? Het wordt een internationaal multicultureel project. Het gaafste project van Europa van 2018. Kunnen we er een crowdfundingsactie van maken? Wie helpt er mee?
Hallo
Ik zou hier graag eens een kijkje gaan nemen met mijn camera! Zou je me de coördinaten willen toevertrouwen aub? Ik zou je heel dankbaar zijn!
Wij geven geen locaties vrij op deze website. Tip: het is overigens een hele kleine moeite om deze locatie te vinden.
2014 hier nog geweest om foto’s te maken
Alles werkte nog als de stroom en het was nog de moeite waard
Wat een aftakeling en vernieling door slopers en agressievelingen.
Zond van dit karakteristieke gebouw.
Dat dit zo op zijn einde moet komen.
Alleen ‘de lucifer ‘ontbreekt nog.
Triest
17/04/2021 Wij zijn hier voor de eerste keer geweest en echt jammer dat er zoveel kapot is gemaakt echt een mooie locatie maar zonde van dat ze hier zoveel hebben kapot gemaakt jullie foto’s zijn echt nog mooi en was echt nog veel te zien nu echt alles kapot
Onbegrijpelijk dat de overheid cq regering de onderkant van de samenleving in die tijd zo heeft laten vallen zoals het gebouw er nu bij staat.
Dit getuigd werkelijk van eigen belangen narcistisch gedrag met af en toe een schijnbeweging naar bet gepeupel beneden wat heden ten dagen ook nog regeert.amen
hallo,
Sinds 1996 woon ik in het dorpje onder het sanatorium. Om er een zwerfkinderen centrum van te maken moet er heel veel geld in gestoken worden. Geld wat beter voor hulp aan de kinderen gebruikt kan worden. Het laatste nieuws is dat het gebouw is verkocht aan investeerders die er een hotel feestlokatie van gaan maken. Door brand en molest is het gebouw een stuk gevaarlijker geworden. Helaas is het gebouw niet meer gebruikt na de asielzoekers.
Als je vragen hebt mag je mij bellen of een bericht sturen op 0655781602
Zelf heb ik hier een fysio behandeling aan mijn schouder gehad. Ik ben er 10 x geweest en inderdaad het was een in-efficiënt gebouw. Hoge ruimtes. Slechte isolatie door enkelglas, etc.
De kosten van de verwarming moeten enorm zijn geweest. Een kolk in de mazout tank kan ik mij voorstellen.
We hopen dat er snel begonnen zal worden aan herstel werkzaamheden.
Laatst nog bij het Sanatorium geweest te 2022. Voor de gene die er graag heen wilt, zoveel is er niet meer van over.
Troep overal en veel waterschade. De toren is niet meer bereikbaar door ontbrekende trappen.
Zonde van zo’n gebouw.
Mijn eerste mening is waarom kan men geen rustoord met serviceflat. Apparte afdeling voor onderzoek naar Alzheimer,Dementie,parkinformatie. Wat echt nodig Groot complex. Veel bomen rustgevend .